Graag zie ik mezelf als een “homo ludens”, een spelende mens. Want teveel worden we al vroeg opgezadeld met serieuze zaken, waarbij in het streven naar gewin het ontdekken van jezelf te vaak wordt vergeten. Ik kom dan ook vaak mensen tegen die iets niet kunnen, of beweren dat je daarvoor wel een opleiding moet volgen. Liever draai ik zaken om en begin aan iets, en dan wanneer ik niet verder kan, roep ik de hulp van derden in. Maar oh wat ben ik trots dat ik zelf weer iets heb gemaakt. Helemaal alleen, zoekend, steeds weer veranderend maar ook accepterend. Vooral dat laatste is belangrijk…..